آنچه در این مقاله با عنوان ایمپلر باز و عملکرد آن می خوانید کوتاه در لیست زیر آمده است.
پیشنهاد میکنیم تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.
فهرست مطالب
ایمپلر باز
به بیان دقیق، یک ایمپلر باز تنها از پره‌ها تشکیل می‌شود. پره‌ها به هاب مرکزی و بدون هیچ شکل یا دیواره جانبی یا شرود متصل می‌شوند. عیب این ایمپلر ضعف ساختاری آن است، اگر پره‌ها بلند باشند با دنده یا شرود جزئی تقویت می‌شوند. ایمپلرهای باز معمولاً در پمپ‌های کوچک و ارزان قیمت یا پمپ‌هایی که مایعات ساینده یا جامدات معلق را جابجا می‌کنند (که در آن ایمپلر بین دو صفحه جانبی، بین دیواره‌های محفظه حلزونی شکل، یا بین سر جعبه پرکننده و سر مکش می‌چرخد) استفاده می‌شود.
ایمپلرهای باز در پمپ‌های گریز از مرکز جریان شعاعی استفاده می‌شوند. این نوع ایمپلر برای جابجایی دوغاب‌ها و سایر مایعات با جامدات معلق زیاد به خوبی مناسب است، مثل فاضلاب شهری.
مزیت ایمپلر باز:
بزرگترین مزیت ایمپلر باز این است که به راحتی مسدود نمی‌شود، زیرا فاصله‌های بین پره‌های ایمپلر فضای کوچک وجود ندارد.
پره‌های ایمپلر باید کاملاً ضخیم باشند تا در حین کار شکسته یا خم نشوند، این امر منجر به کاهش مسیر جریان و در نتیجه کاهش ناکارامدی می‌شود. برای جلوگیری از آسیب رساندن به ایمپلر یا محفظه باید فضای کافی بین ایمپلر و کیسینگ حفظ شود.
شکاف بین ایمپلر و کیسینگ نشان دهنده یک مسیر نشتی از تخلیه به سمت مکش است و منجر به افت ناکارآمدی می‌شود.
معایب ایمپلر باز:
در مقایسه با ایمپلرهای نیمه باز و بسته، ایمپلرهای باز بسیار ناکار آمد هستند زیرا جریان بین پره‌های ایمپلر هدایت نمی‌شود. ایمپلرهای باز هیچ پوششی ندارند و بنابراین از نظر ساختاری بسیار ضعیف هستند.
طراحی ایمپلر باز:
اصل برنولی بیان می‌کند که اگر یک جریان ثابت در معرض تغییر در سطح قرار گیرد، فشار و سرعت به ترتیب تغییر می‌کنند.
اگر قطر لوله افزایش یابد، فشار افزایش می‌یابد، اما سرعت کاهش می‌یابد. اگر قطر لوله کاهش یابد، فشار کاهش می‌یابد، اما سرعت افزایش می‌یابد. ایمپلرها بر اساس اصل برنولی و روابط بین مساحت، فشار و سرعت طراحی شده‌اند. عبور جریان از طریق پره‌های ایمپلر به شکل شعاعی است. ایمپلر، فشار منفی در چشم ایمپلر (مرکز ایمپلر) ایجاد می‌کند و این فشار منفی مایع را به داخل ایمپلر می‌کشد.
به دلیل نیروی گریز از مرکز که از ایمپلر به آن وارد می‌شود، مایع به صورت شعاعی به بیرون پرتاب می‌شود. با عبور مایع از میان پره‌ها، مساحت مسیر جریان افزایش می‌یابد و سرعت کاهش و فشار افزایش می‌یابد.
در تصویر بالا توجه کنید که فاصله بین کانال‌ها (منطقه بین پره‌ها) به تدریج با کشیده شدن پره‌ها به سمت حاشیه بیرونی افزایش می‌یابد، این افزایش تدریجی سطح باعث کاهش تدریجی سرعت و افزایش فشار می‌شود. در واقع هدف از پوشش حلزونی و دیفیوزر این است که این سرعت را تا تغییر فشار ادامه دهد تا فشار را به حداکثر برساند درو سرعت را تا حد امکان کاهش دهد.
هنگامی که ایمپلر می‌چرخد، سیال اطراف آن نیز می‌چرخد. آب به صورت شعاعی از طریق نیروی گریز از مرکز وارد شده، توسط ایمپلر خارج می‌شود. فشار و انرژی جنبشی آب در سمت تخلیه ایمپلر افزایش می‌یابد زیرا انرژی مکانیکی چرخشی به مایع منتقل می‌شود.
از طرف دیگر، فشار منفی به چشم در سمت مکش ایمپلر که آب در حال جابجایی است، القا می‌شود. ایمپلر پمپ گریز از مرکز هنگام کار پشت سر هم، با پوسته حلزونی شکل به ایجاد خلاء جزئی و فشار کم کمک می‌کند. هنگامی که این خلاء حفظ می‌شود، به جریان سیال کمک می‌کند تا به داخل سیستم حرکت کند.
ایمپلر پمپ گریز از مرکز همراه با پوسته حلزونی موارد زیر را تعیین می‌کند:
جریان پمپ
فشار داخل پمپ و سیال
ظرفیت جابجایی جامد در پمپ گریز از مرکز
برای عملکرد بهینه پمپ گریز از مرکز، قسمت جلوی پره‌ها باید با فاصله گرفتگی از یکدیگر تنظیم شود. با این حال، با گذشت زمان، ایمپلر و صفحه مکش شروع به فرسودگی می‌کنند. با این کار، عملکرد پمپ نیز شروع به بدتر شدن می‌کند. اما همچنان اگر به طور مرتب بررسی‌های دوره‌ای (اورهال) را انجام دهیم و مطمئن شویم که تنظیمات دوره‌ای انجام شده است، می‌توانیم عملکرد خوب پمپ را حفظ کنیم. همچنین می‌توانیم فاصله پشت ایمپلر را با تنظیم آن به سمت صفحه سایشی مکش افزایش دهیم.
پره‌هایی که در سمت غیر پمپاژ ایمپلر قرار دارند، پره‌های پمپ بیرونی نامیده می‌شوند. این‌ها از نظر اندازه کوچکتر هستند و می‌توانند مانند پمپ گریز از مرکز دیگر عمل کنند. آن‌ها همچنین به حفظ فشار پایین کمک می‌کنند. بنابراین به همین دلیل است که باید ایمپلر را در شکل خوبی نگه داشت. عملکرد پمپ گریز از مرکز تا حد زیادی بر اساس ایمپلر است.
